Treść podręcznika prezentuje podstawową wiedzę z zakresu historii architektury i sztuki oraz przybliża zagadnienia związane z jednej strony z potrzebą ochrony obiektów zabytkowych i wprowadzania szeregu ograniczeń dla sposobu ich użytkowania, z drugiej podkreśla znaczenie dziedzictwa kultury (na przykładzie wybranych wybitnych zabytków architektury, rzeźby i malarstwa) dla zrównoważonego rozwoju turystyki. Podręcznik, z uwagi na zawartość treściową, jest bogato ilustrowany, za-równo fotografiami, jak i rysunkami, ułatwiającymi czytelnikom zapoznanie się z przedstawianą problematyką. Treść książki obejmie ponad tysiąc lat rozwoju cywilizacji na terenie Polski i Europy, na przykładzie historii architektury i sztuki (rzeźba i malarstwo, wielcy mistrzowie) od czasów antycznych po współczesne. Stosunkowo duży nacisk w treści podręcznika autorzy postanowili przydać historii architektury i sztuki na ziemiach Polski, rozważanych na przykładzie zachowanych obiektów, możliwych do wykorzystania dla wzmacniania krajowego ruchu turystycznego. Takie ujęcie poruszanej tematyki wynika z silnego przekonania, że mamy wciąż do czynienia z ogromnym (ale nie do końca należycie wykorzystanym) ważnym potencjałem, jaki niesie bogactwo, artystyczna i historyczna klasa oraz różnorodność dziedzictwa naszej kultury – mogących wydatnie przyczynić się do zrównoważonego rozwoju turystyki obecnie i w przyszłości. Autorka ma wieloletnie doświadczenie pracy dydaktycznej, prowadzenia wykładów z zakresu historii architektury i sztuki na uczelniach wyższych w kraju i zagranicą, jest autorem szeregu publikacji na ten temat. Historia architektury i sztuki jest jednym z podstawowych i zarazem obowiązkowych przedmiotów nauczania, obecnym w programach studiów na I stopniu kształcenia kierunku turystyka i rekreacja lub turystyka i hotelarstwo. Pomimo powszechności tego przedmiotu na polskich uczelniach kształcących w tych kierunkach – obecnie brakuje na rynku wydawniczym sprofilowanego dla szczególnych potrzeb dydaktycznych odpowiedniego podręcznika. Dostępne wydawnictwa na temat historii architektury lub historii sztuki – nie uwzględnia-ją specjalnych wymagań, jakie stawia program nauczania tego przedmiotu na kierunku turystyki, w szczególności pomijają znaczenie, jakie mają właściwie przygotowane obiekty zabytkowe dla zrównoważonego rozwoju turystyki kulturowej. Tym samym autorka ma nadzieję istniejącą lukę wypełnić podręcznikiem o zawartości treści dostosowanej do programów nauczania i specyfiki kierunku kształcącego specjalistów w zakresie obsługi ruchu turystycznego. Jak również sądzi, że książka, zawierająca treści na temat znaczenia zabytków architektury i sztuki dla wzmacniania atrakcyjności przestrzeni turystycznej, będzie przydatna dla pracowników administracji rządowej i samorządowej odpowiedzialnych za kształtowanie racjonalnej polityki rozwoju turystyki na danym obszarze.